tag:blogger.com,1999:blog-30000134831073611772023-11-16T12:43:01.544+00:00Emigranta myśli nieuczesaneAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.comBlogger82125tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-26088898499048258922015-09-05T00:01:00.000+01:002015-09-05T00:07:05.177+01:0082. koniec magisterki<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Piątek wieczór, kilka tygodni temu,
Leeds.<br /><br />Wczoraj oddałam pracę magisterką i jestem wolna. Co
za wspaniałe uczucie. Przyjechałam do A. do Leeds oblewać i siedzę
zalana ruskim standardem na yardzie, za bramą podobno czasem biegają
szczury i lisy, w domku naprzeciwko jest impreza. Znam A. pół życia,
sześć lat przesiedziałyśmy w jednej ławce w szkole. Wyszliśmy
wszyscy na yard zaczerpnąć świeżego powietrza, ja jestem już tak
pijana, że nie daję rady stać, A. siedzi koło mnie, ktoś podaje
mi skręta. Zaciągam się głęboko, dym wypełnia moje płuca,
zamykam oczy.<br /><i>To właśnie jest ta wyczekiwana wolność? Impreza
na brudnym yardzie, tania wódka i skręt?</i> Do przyjemnego błogostanu
przedziera się całkiem obca, dziwna myśl. <br />That girl knows what
she's doing, yeah! Krzyczy ktoś z podziwem. Otwieram oczy,
wypuszczam dym z płuc, uśmiecham się. <br /><br />Muszę coś zrobić
ze swoim życiem. <br /><br />Ps. Za dziesięć dni nowy sezon Y Gwyll!
</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-51905601880333664262015-08-08T23:18:00.001+01:002015-08-08T23:18:34.723+01:0081. po nastojaszczy horrorszoł<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><br />
<!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>PL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="true"
DefSemiHidden="true" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="267">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="59" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" UnhideWhenUsed="false" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" SemiHidden="false"
UnhideWhenUsed="false" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:"Table Normal";
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri","sans-serif";
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]-->
<br />
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><span>Skończyłam pracę
magisterską. Jestem tak po nastojaszczy spluta i wymięta, mam wszędzie jakąś
niecharoszą wysypkę, baszka mnie nakurwia niemnożko, mój pokój wygląda jak
pojebowisko i mówię po nastolacku. <br />
Wsie malczyki tak mówią, o, braciszkowie moi.<br />
</span><span lang="EN-US">Mówią, w książce, o
której pisałam diss. <br />
</span><span>Kilka sprężyn wyskoczyło z
<i>Mechanicznej Pomarańczy</i> i wbiło się w moją duszę. <br />
</span></span></span><span lang="EN-US" style="mso-ansi-language: EN-US;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Come and get one in the
yarbles, if you have any yarbles, you eunuch jelly thou!</span></span><br />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
<br style="mso-special-character: line-break;" />
</span><span style="mso-ansi-language: PL;"></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-82876538220705338232015-05-31T22:35:00.001+01:002015-05-31T22:35:07.270+01:0080. ostatni esej i zle sny<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">'<i>Is it a late submission</i>?'
Pyta mnie rudy recepcjonista na wydziale, a ja ze ściśniętym
gardłem odpowiadam niemal szeptem '<i>no, it's early, due in five
days</i>', podaję esej, dziękuję i wychodzę.<br /> Myślałam że ten
moment będzie jednym z najszczęśliwszych w moim życiu,
wyobrażałam sobie, że po oddaniu ostatniego eseju będę się
czuła zajebiście, a tymczasem ja ledwo mogę mówić, ze stresu
jest mi niedobrze (stresu? No nie wiem, może być efekt uboczny
tabletek), mam wrażenie, że brakuje mi powietrza, i że zaraz
zemdleję. Z pierwszego piętra zjeżdżam windą, bo boję się, że
spadnę ze schodów, wychodzę z budynku, ucisk w klatce piersiowej
robi się trochę lżejszy, ale nadal jest mi niedobrze. <br />Co się
w ogóle ze mną dzieje? <br /><br />***<br /><br />Śniło mi się Valladolid. Poszłam
gdzieś na spacer i gdy zatrzymałam się popatrzeć na piękne
jezioro, upiornie kontrastujące z pustynnym krajobrazem, złapała
mnie dwójka żołnierzy; rzucili mnie na ośnieżoną ziemię i
następna rzecz jaką pamiętam, to była baza wojskowa. Jakaś
kobieta zadawała mi pytania, ale mówiła tak cicho, że nic nie
słyszałam, podniosła głowę i zaczęła krzyczeć, a ja uciekłam
i biegłam na stację kolejową gdzieś w Walii, gdzie trwał
karnawał rodem z Wicker Mana, a w mojej głowie wciąż
rozbrzmiewały obelgi i groźby po hiszpańsku.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ze snu wyrwał mnie budzik, serce
waliło mi jak młot i z trudem łapałam oddech. <br />Strach w mojej
głowie zawsze będzie mówił w języku Cervantesa. <br /><br /></span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-66314377194180258722015-04-25T20:53:00.003+01:002015-04-25T20:53:30.355+01:0079. chaos
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>-... and has your skin gone dry?<br />-
it 'as a bit, and my 'air is falling out</i><br /><br />Miła pani doktor
stwierdza, że potrzebne jest badanie krwi, żeby ustalić, co ze mną
jest nie tak. Ze wstydem zauważam, że nie wypowiedziałam literki
h. Ciocia P. jak idzie do lekarza to ustawia telefon na głośnomówiący,
dzwoni do P. i P. robi za tłumacza od biegunek, wymiotów i usg. <br />A
ja siedzę w przychodni w sobotę rano, czuję się jak zombie i
płonę ze wstydu, że mówię jak brytyjski dresiarz. <br /><br />Mam
anemię z niskim poziomem hemoglobiny i niedobór witaminy D. <br />I
nie, to nieprawda, że brytyjscy lekarze przepisują na wszystko
paracetamol. <br /><br />Mam esej na za miesiąc. Pracę magisterską do
zaczęcia. W środę spotykam się z promotorem, nie mam pojęcia co
jej powiem, nie zrobiłam jeszcze żadnego researchu. Za tydzień
jadę na jeden dzień do Whitby. Jakoś niedługo jedziemy z P. do
Manchesteru poskakać w Jump Nation. Muszę kupić bilety do Polski.
Za miesiąc spotykam się z E. w Leeds. <br />Mam milion filmów i
książek, które chcę obejrzeć i przeczytać. Milion miejsc, które
chcę zobaczyć. Na to wszystko nie mogę brać trzech różnych
leków na raz z powodu interakcji, więc ustawiam budzik na czwartą
rano, połykam tabletkę i idę dalej w kimę. <br /><br />Miałabym
mniejszy chaos w życiu, gdybym mieszkała w Polsce? Może tak, ale
za to nie byłoby tak ciekawie!<br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: Verdana,sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-5580376064858717142015-04-08T21:28:00.001+01:002015-04-08T21:28:15.100+01:0078. loss prevention w pracy
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Nine eight to one five, are you
receiving?</i><br />M. dał nam radio, powiedział, że ktoś musi je wziąć,
R. zrobił krok w tył, ja popatrzyłam skonsternowana na obydwu,
wzięłam walkie talkie, przypięłam do spodni i po raz pierwszy
oficjalnie muszę ganiać złodziei. <br />Nasz kod zostaje wywołany,
będą kłopoty.<br /><i>One five to control, received, over. </i><br />Podchodzi
jakaś pani i pyta jakie żarówki będą pasowały do jej lampki,
mówi do mnie, opowiada mi o lampce, jest miła, ale ja jestem
zestresowana, radio przypięte do spodni nagle bardzo mi ciąży, a
antena kłuje mnie w plecy.<br /><i>... white male, about five foot four,
jeans, tattoos on face and neck...</i><br />Jest. Wkłada tabliczki
czekolady do torby na prezenty.<br /><br />Po raz pierwszy całkiem sama
złapałam i wyrzuciłam z pracy złodzieja. Loss prevention to się
nazywa. <br /><i>One five to nine eight, are you receiving? Attempted
theft. Intoxicated. Left the store, heading towards Staples now.
Over. </i><br /><br />***<br /><br />Nie bierzcie narkotyków, bo możecie
zamienić się w:<br /><br />- zarzyganego agresywnego pana, który wpadł
w stertę papieru toaletowego, po czym zaczął lizać i gryźć
opakowania<br />- panią, która wlała sobie do gardła calutką
butelkę syropu na kaszel, zasypała paczką skittlesów i została
zgarnięta przez policję, gdy wciąż klęczała na sekcji ze
słodyczami; mieszanka syropu, skittlesów i śliny wypływała jej z
ust<br />- pana, który ukradł puszkę jedzenia dla psów, zjadł je,
pociął się puszką, a następnie zaatakował wezwanych
paramedyków<br />- pana, który krzyczał na lodówkę z mlekiem, że
ma być cicho<br />- pana, który próbował zapłacić przerażonej
kasjerce biletem na autobus za nieistniejące zakupy<br />- pana, który
zaatakował managera sklepu i wygryzł mu kawałek skóry z ręki<br />-
panią, która próbowała ukraść, ale zamiast do kieszeni włożyła
produkty do spodni, i zaczęły wypadać nogawką<br /><br /><i>One five to
control, are you receiving? We need some support, please. Immediately,
please. </i><br /><br /><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-43977422010006540342015-03-24T20:55:00.004+00:002015-03-24T20:59:56.127+00:0077. rodzice i urlop w Irlandii<div style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9TrEo-6JpxRAoa1Mr_8lYFYN80s0EgGRFx-7ay4nTPeXLtdl63zpxUQPrBy7Jbssu4oevyINZpJZOOb5suMwf91DNr194IFQxcEUp-UbWmGea4x5Xz9AH32tlFbWEYeCCO_RR_bBr76E/s1600/1689240_946479918698256_4785464206527957059_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9TrEo-6JpxRAoa1Mr_8lYFYN80s0EgGRFx-7ay4nTPeXLtdl63zpxUQPrBy7Jbssu4oevyINZpJZOOb5suMwf91DNr194IFQxcEUp-UbWmGea4x5Xz9AH32tlFbWEYeCCO_RR_bBr76E/s1600/1689240_946479918698256_4785464206527957059_n.jpg" height="400" width="300" /></a><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Myślę, że daję sobie w życiu radę
dość dobrze, mam skończone studia, kończę drugie, mam stałą
pracę, w której jestem lubiana i doceniana, grono zaufanych
przyjaciół, z którymi nie ma żadnej dramy i z którymi wspieramy
się jak możemy; potrafię sobie ugotować, zapłacić swoje
rachunki, pójść do lekarza kiedy potrzeba, przeprowadzić się do
innego miasta, wymienić żarówkę, zaoszczędzić pieniądze i
utrzymać dom w czystości. Potrafię w wartościowy sposób zapełnić
swój wolny czas, pojechać na wakacje, pójść do muzeum, poczytać
coś ciekawego, zorganizować wyprawę do parku linowego albo po
prostu upić się i brudnymi rękoma jeść pizzę z miejsca, do
którego na trzeźwo bym nie weszła. <br />A, w obcym kraju. Albo
nawet dwóch. A jak liczymy osobno Walię i Anglię, to trzech. <br /><br />Dla
moich rodziców to mało. Nigdy nie sprostam ich oczekiwaniom i już
się poddałam, nie żyję po to, żeby mogli się mną pochwalić,
manie dziecka to nie to samo co kupienie sobie lalki w sklepie.
<br /><br />***<br /><br />Byłyśmy w Irlandii i wróciłyśmy. <br />Nie
miałam zdania na temat irlandzkiego separatyzmu i tego całego
rozpizdu jaki tam sobie robili i robią, bo nigdy nie widziałam
Irlandii. A teraz mam.<br />Irlandczycy oglądają zrobione w UK
programy, w telewizji leci Jeremy Kyle i Jonathan Ross; piją
herbatę, mają brytyjskie poczucie humoru i urok (flirtujący rudowłosi lokalsi z miękkim, irlandzkim akcentem - yummy), jedzą chipsy o
smaku octu, w ogóle jedzą brytyjskie jedzenie, są raczej uprzejmi,
krzywo patrzą na turystów, kupują w brytyjskich sklepach, nawet
ich bilety kolejowe są podobne do tych z National Raila. Dla mnie
Irlandczycy to odmiana Brytyjczyków, jak Walijczycy czy Szkoci.
<br />Belfast jest strasznawy trochę, nie spodziewałam się, że tak
będzie wyglądał, nie spodziewałam się, że gołym okiem będę
wiedziała, czy jestem w strefie lojalistów czy republikanów, ja
się w ogóle nie spodziewałam, że tam jeszcze jakieś strefy będą.
Nie myślałam, że murale będą tak onieśmielająco piękne i
jednocześnie napawające grozą, niczym tatuaże na ciele miasta
przypominające przeszłość. Najstraszniejszą rzeczą są Peace
Lines, o których myślałam, że zostały wyburzone, nie mieści mi
się w głowie, że mieszkańcy Belfastu chcą, żeby one tam były,
że nadal za bardzo się boją, że usunięcie murów byłoby jak
rozdrapywanie strupów brudnymi palcami, które zainfekują i zaognią
ranę. <br />Aspekt Belfastu, który uznałyśmy za bezpieczny do
swobodnej dyskusji w zatłoczonym pociągu? Platforma wiertnicza
wyciągnięta na brzeg do naprawy. Platformy wiertnicze są straszne.
<br /><br />***<br /><br />W tak pięknym i różnorodnym świecie, byłabym
niewdzięczna, gdybym przejmowała się tym, że moi rodzice despracko nie mogą
pogodzić się z faktem, że w wieku dwudziestu pięciu lat nie
jestem prawnikiem ani lekarzem.
</span></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-54429195090346696362015-02-25T22:33:00.002+00:002015-02-25T22:33:31.021+00:0076. lenistwo
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Skiving away in your last hour,
huh?</i><br />Chciałam zaprzeczyć, ale stałam w magazynie i usta miałam
zapchane bananem, którego na szybko jadłam, więc tylko pokręciłam
głową wydając bliżej niezidentyfikowany odgłos. Banany to taki
zajebisty dar Matki Natury dla leniwych ludzi, nie trzeba gotować,
nie trzeba obrabiać, nie trzeba myć, nic nie trzeba, a takie
smaczne i pożywne. <br />Jem banana czy nie, tak naprawdę A. wie, że
się nie opierdalam, a to jest tylko taki <i>banter</i>. <br />Zanim zostałam
supervisorem, to nie ogarniałam, skąd A. wszystko wie. <br />Teraz
wiem, że A. wszystko wie, bo mu wszystko mówimy. <br /><br />Jestem
chora i mam taki poziom nicmisięniechcenia, że wsypałam zamrożone
warzywa do garnka, ugotowałam, posypałam serem i udaję sama przed
sobą, że wcale nie jestem leniwa, tylko się zdrowo odżywiam.
Wczoraj nawet nic mi się nic chciało gotować, to posiekałam
owoce i zjadłam. Nie, właściwie to ja posiekałam banana, a resztę
owoców tylko przepłukałam i przesypałam do miski. <br /><br />W
poniedziałek lecimy do Dublina z E., moja mama przerażona zapytała:
<i>a czemu wy lecicie do Irlandii, tam jest niebezpiecznie, tam się
strzelają!
</i><br /><br /></span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-65163052221622892052015-02-17T23:04:00.002+00:002015-02-17T23:04:37.623+00:0075. srogi wkurw
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Ilość nutelli na naleśniku jest
wprost proporcjonalna do wkurwu jaki mnie mnie ogarnia na myśl o tym
całym bajzlu na uniwersytecie. Nikt nic nie wie, jeszcze nie jest
potwierdzone jaki mam moduł (wykłady zaczęły się tydzień temu)
wszystko jest robione na łapu-capu, nie robię w tym roku nic
związanego z tłumaczeniem, a wczoraj okazało się, że pracy
magisterskiej też nie mogę pisać o tłumaczeniu, o zamianie na
extended translation mogę w ogóle zapomnieć, bo osoba która
zgodziła się być moim promotorem wczoraj nagle zmieniła zdanie,
mówiąc wprost, że jest zbyt zajęta własnym PhD, żeby poświęcać
czas dla innych. Jestem w dupie bardzo. <br />Dlaczego mówię o
nutelli na naleśniku? Bo jest pancake day, a dzień święty należy
święcić. <br />Dziś było bardzo dużo nutelli. <br /><br />***
<br /><br />Dzieje się tyle, że nie wiem o czym napisać. Mam w głowie
milion myśli. Jest dobrze na wszystkich płaszczyznach, poza
uniwersytetem, ale uniwersytet tak mnie dobija, że w mojej głowie
nie ma od niego żadnej ucieczki. Chcę już skończyć i pożegnać
się ze sformalizowaną edukacją na zawsze, bo mam dość. </span></span><br /><br /><br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-34956096544627724622015-02-10T19:06:00.001+00:002015-02-10T19:06:35.060+00:0074. paranoja mojego pokolenia
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Bardzo często słyszałam od młodych
Polaków na emigracji, że nie podoba im się frywolność, beztroska
i brak zasad moralnych młodych Anglików. Można się zgadzać lub
nie, mnie osobiście bardziej niż sobotnie pijaństwo zagryzione
kebabem, powszechne wśród moich angielskich rówieśników, martwi
moje pokolenie w Polsce, a konkretnie jeden jego aspekt –
narastająca paranoja i wiara w teorie spiskowe.<br /><br />Teorie
spiskowe może i mają w sobie jakieś ziarno prawdy i otoczkę
tajemnicy, ostatecznie raczej nigdy się nie dowiemy czy Saddam
Husein nie był aby martwy długo przed tym, zanim zastrzelili go
Amerykanie, kto zabił Kennedy'ego, co naprawdę stało się w WTC,
ani co wylądowało w Roswell. <br />Ja nie o takich teoriach
spiskowych. <br /><br />Codziennie na fejsie, moi rówieśnicy z Polski,
ludzie oczytani i wykształceni, zamieszczają linki do artykułów
dowodzących, że życie jest do bani, bo Polską nie rządzą
prawdziwi Polacy, tylko obce siły i mocarstwa. <br />Raz o tym, że
niedługo w Polsce drugim językiem będzie hebrajski wdrożony pod
dyktaturą <i>żydokomuny</i>. Znacie kogoś, kto mówi po hebrajsku?<br />Raz
o tym, że ludzi nagłaśniających afery korupcyjne wsadza się do
<i>psychuszki</i>. Pomysł tak archaiczny, jak i język używany do jego
opisania. <br />Inny raz o tym, że pod rządami Unii Europejskiej, w
Polsce zostanie wprowadzone prawo szariatu. W kraju, gdzie kościół
katolicki praktycznie dyktuje rządowi, jakie przepuszcza się ustawy, a jakie nie.<br />Albo, że do Polskich supermarketów sprowadza się gorszej
jakości towary niż na<i> zgniły zachód</i>. Poza Polską mieszkałam w
dwóch innych krajach, zaprzeczam (aczkolwiek to co mnie bulwersowało
w hiszpańskim Lidlu, to cena moich ulubionych orzeszków – wyższa,
za identyczną paczkę...!). <br /><br />Wszystko to podlane sosem jadu,
nienawiści, strachu i poczucia wyższości. Słownictwo pełne
agresji, powtarza się<i> żydokomuna, lewactwo, komuchy, czerwone
szmaty, czerwoni zdrajcy narody, ciemne masy, pedały, masoneria</i> itp.
<br />Przeraża mnie to, nawet nie ta wiara w bzdurne teorie, tylko
właśnie ta agresja, zachęcanie do przemocy i nienawiści,
przesycony wściekłą pogardą język, niezachwiane poczucie
wyższości. No cóż, ta nienawiść i pogarda kierowana jest do
ludzi takich jak ja. Mam lewicowe poglądy, miałam odkąd pamiętam,
w Polsce czytywałam Urbana, w Anglii czytam NewStatesman, nie wierzę
w Boga, popieram prawo gejów do zawierania małżeństw, używam
powiedzonek typu <i>Jaram się jak stolica po marszu narodowców</i>, jestem
feministką. Tysiące moich rówieśników, z mojego kraju, mnie za to nienawidzi. <br /><br />A
co by było, gdyby te wszystkie teorie to była prawda?<br />Nic by nie
było. <br />Czekolada nadal byłaby tak samo tucząca. <br />Nadal
jarałbym się <strike>niczym stolica po marszu narodowców</strike> na myśl o
zbliżającym się urlopie w Irlandii. <br />Pająki w domu nadal
byłyby tak samo duże. <br />Nadal miałabym małe szanse na zostanie
tłumaczem. <br />Pisanie esejów nie stałoby się ciekawsze. <br />R.
nadal pokazywałby mi zdjęcia pośladków swojego nowego chłopaka.
<br />Burdel na moim wydziale by się nie zmniejszył (pierwszy wykład
za trzy dni – szkoda, że nikt nie wie jaki).<br />Karmelowy Magnum
nadal byłby tak samo zajebisty. <br /><br />Rządy wszystkich krajów na
pewno mają trochę za uszami, tylko to nic w moim życiu nie
zmienia.
<br />Moi rowieśnicy w Polsce uważają, że to zmienia wszystko w ich życiu. </span></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-24351825415539434562015-02-08T16:09:00.001+00:002015-02-08T16:09:10.015+00:0073. shared house
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Współlokator K. tak sprzątał
łazienkę, że wypierdolił mi pół butelki emolientu. W łazience
jest siedem szczoteczek do zębów, żadna nie jest moja bo używam
elektrycznej, w domu jest nas czwórka. Szczoteczki jak były tak są,
a emolient z niewiadomych przyczyn powędrował do śmieci. Plus tej
sytuacji jest taki, że zapuściłam się do miasta i odkryłam tani
olejek migdałowy w Superdrugu, bije emolient na głowę.
<br /><br />Współlokator E, podobnie jak ja, wierzy w moc zdrowego
odżywania i ciągle mylą nam się kartony mleka w lodówce. On
kupuje sojowe bo jest hipsterem, ja kupuję sojowe bo mam
nietolerancję laktozy. Ostatnio ktoś z nas kupił mleko z orzecha
laskowego i mleko stoi w lodówce drugi tydzień, bo nie wiemy, czyje
ono jest. <br /><br />Lodówka, którą mamy w domu, jest tak mała, że nie
mieści się do niej ogórek. Ogórka trzeba przekroić na pół i
wtedy można włożyć do lodówki. Kiedyś kupiłam skrzynkę
truskawek i nie było mowy, żeby zmieściły się do lodówki,
musiałam zjeść wszystkie w ciągu jednego dnia. <br /><br />Zamek jaki mam
w pokoju, ma mechanizm samozatrzaskujący – jeśli ustawię taki
malutki element w klamce w nieodpowiedniej pozycji i wiatr mi jebnie
drzwiami, to nie wejdę do pokoju. Mam paranoję na punkcie tego
zamka, zawsze zanim wyjdę z pokoju to sprawdzam czy nie jest
przekręcony. <br /><br />W łazience światło nie jest na sznurek, ale
przełącznik jest na zewnątrz, na korytarzu. Kiedyś tak miałam w
akademiku, do prysznica wchodziło się bezpośrednio z korytarza, i
wszyscy mieli frajdę z wyłączania sobie światła, do czasu aż C.
wrócił napruty i próbując złapać równowagę, przywalił
łokciem w lampę i przez kolejne dwa tygodnie braliśmy prysznic po
ciemku. <br /><br />Ot, proza życia na stancjach.
</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-69542305901371739392015-02-04T22:46:00.001+00:002015-02-04T22:46:37.712+00:0072. znam odpowiedzi na pytania, których nie chcialem zadac
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Wczoraj dowiedzieliśmy się, że jedna
osoba w pracy, kasjer, kradnie. Przemiła kobieta, ciepła,
sympatyczna, szczera do bólu, dobry pracownik. Nie ma mowy o
pomyłce, A. zebrał nas w biurze i pokazał nagranie z kamery. Odeszła sama. <br /><br />Dziś
się dowiedziałam, że pewna osoba w pracy, jeden z moich szefów,
ma o mnie bardzo dobre zdanie. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby
nie to, że zawsze na mnie krzyczy, ciągle mnie sprawdza, odmierza
mi czas w cash officie, mówi że<i> trzeba ze mną coś zrobić, bo
jestem za miła</i>, śmieje się, że jestem strasznie niewinna, upiera
się, że mam robić najcięższe zmiany, a kiedyś udało mu się
tak na mnie nawrzeszczeć, że uciekłam z cash officu z płaczem. No
więc dziś dowiedziałam się, że ta osoba zawsze wypowiada się o
mnie pozytywnie, docenia moją pracę i chce, żebym robiła
najcięższe zmiany, <i>bo można mi dać cokolwiek, i ja to zrobię jak
należy</i>. <br /><br />Świat jest taki skomplikowany, że czasem nie
ogarniam. <br />Głowę mam tak pełną myśli, że zgubiłam się po
drodze do domu. </span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Byłoby inaczej, gdybym żyła w Polsce? Nie, raczej nie. <br /><br /><a href="https://www.youtube.com/watch?v=bVgILR0woiA" target="_blank">Wieczorem wracam do domu</a><br />Dzisiaj
zrozumiałem więcej niż chciałem zrozumieć<br />Znam odpowiedzi na
pytania, których nie chciałem zadać<br />Co za okropny dzień</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-62007914668703304662015-02-02T17:54:00.005+00:002015-02-02T17:54:56.675+00:0071. szczyt wszystkiego
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><i>Peak?</i><br />Zza nikabu pytająco spogląda
para ciemnych oczu, dłonie w czarnych rękawiczkach podają mi
paczkę żelków haribo. <br /><i>What, sorry?</i><br /><i>Peak?</i><br />Mam w głowie
pustkę. Pani w kostiumie ninja coś ode mnie chce, ma to związek z
paczką żelków haribo i szczytem (?), a ja stoję bezradnie i
patrzę raz na panią, a raz na żelki, czekając na olśnienie. Albo
na to, że powie coś jeszcze. <br />Pani ninja robi się niecierpliwa,
zbliża się do mnie, nachyla, i powtarza <i>peak? Peak?</i>, a ja jestem w
dupie ciemnej niczym jej religijne wdzianko i bezradnie rozkładam
ręce. <br /><i>No halal, no?</i><br />Eureka! Wiem, wiem, wiem! Czuję się jak
dziecko w szkole, wyrywające się do odpowiedzi na pytanie
nauczyciela, <i>oh, let me check it out for you, yeah, they do contain
pork gelatine, I'm afraid</i>, mówię z pocieszającym uśmiechem,
udając, że mnie to obchodzi...<br /><i>Peak? No halal?</i><br />Poddaję się.
<br /><i>Yes. Pig. No halal. </i><br /><br />Takie sytuacje byłyby śmieszne,
gdybym nie miała ich dziesięciu dziennie :s
</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-19853930099403209732015-01-30T23:37:00.000+00:002015-01-30T23:37:56.142+00:0070. uninvited feelings
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Could you please explain how B.'s pink
shoes interfere with the quality of her work? </i><br /><br />Pytam J.,
wyzywająco unosząc jedną brew i krzyżując ramiona w geście
dezaprobaty. J. nawrzeszczał na B., bo przyszła do pracy w różowych
butach i zagroził, że następnym razem odeśle ją do domu. Nie
widzę problemu w różowych butach B. Co więcej, nikt z naszej
czwórki nie ma na sobie poprawnego uniformu, stoimy wszyscy w biurze
w tshirtach (mężczyźni powinni nosić koszule i krawat, kobiety
bluzki koszulowe) i gdyby właśnie wpadł regionalny to nie byłby
tym faktem zachwycony. <br />Pytam więc J., po co ściga B. za różowe
buty. W odpowiedzi słyszę, że zasady są po to, żeby ich
przestrzegać. J. odwraca się do D. i mówi, że muszą coś ze mną
zrobić, bo jestem za miękka. D. przyznaje J. rację. <br />Życzę
obydwojgu powodzenia. <br /><br />***<br /><br />Nadal jestem chora i źle
się czuję. <br />Nie wiem, jaki moduł robię w następnym semestrze,
koordynator kierunku nie odpisuje na maile. <br />Mamy w domu mysz i
nie działa pralka. <br />Źle się czuję. Niektórym się stres
somatyzuje, a ja mam na odwrót, ból głowy, zatok, cieknący nos i
wyschnięty pysk mi na psychę siada i ryczałam całą drogę z
pracy. <br /><a href="https://www.youtube.com/watch?v=NMfbPsv2ylU" target="_blank"><br />Uninvited feelings, </a><br />they come without a warning
<br />and they stay too long<br />(...)<br />I try to separate, <br />try to separate
my body from my mind</span></span><br /><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><strike>Pip pip pip</strike> :(
</span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-34182281417256891432015-01-28T23:11:00.001+00:002015-01-28T23:11:18.586+00:0069. wodorost
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Mam takie postanowienie noworoczne,
żeby próbować różnego nowego jedzenia, które do tej pory
wydawało mi się niesmaczne, albo odrzucające z jakichś powodów,
albo nie umiałam go robić po prostu. <br />Na pierwszy ogień poszła
rzepa. Nie, żebym miała coś do rzepy; po prostu rzepa to takie
głupie warzywo, że nie wiadomo co z tym zrobić, ani to do sałatek,
ani samo w sobie do pochrupania też niet, ani w wrapa na lunch nie
upchnę... R. dał mi przepis na curry z rzepy i zjadłam od razu dwie
porcje. Nie ma to jak potrawy narodowe Brytyjczyków, do których
uparcie zaliczają oni curry ;)<br /><br />Numer dwa, sushi. Obrzydza
mnie ten wodorost. Rozkminiłam, że jak zrobię sushi od zera,
dotknę tego wodorosta, powącham, sama wszystko zroluję, zobaczę,
że to nic strasznego, to może mi minie. <br />Nie minęło. Sushi
wygląda przepięknie, pachnie ładnie i dobrze smakuje, ale jak
tylko popatrzę na tego wodorosta, to mi niedobrze. <br />Podejście
numer dwa, zrobiłam uramaki, sushi z wodorostem w środku, tak, że
go nie widać. Mój mózg uparcie mi mówi, ze wodorost jest, że
jest błyszczący, zielony i oślizgły, że wygląda jak wodorosty w
jeziorze, gdzie lubiłam pływać jako dziecko, tylko takie
sprasowane. <br />Jak jem i nie myślę, że jest wodorost, to mi
smakuje. Jak tylko pomyślę o wodoroście, to mi się na pawia
zbiera. <br />Spróbowałam, żeby pozbyć się uprzedzeń, i niestety,
wodorost wygrał. <br /><br />***<br /><br />Jestem przeziębiona i straciłam
głos tak bardzo, że A. i D. mi dokuczali, że w końcu w pracy będzie
cisza i spokój, bo nie mogę mówić. <br /><i>You can blame this crap
merchandising on not being able to speak. </i><br />A ja mogłam jedynie
złowrogo popatrzeć.<br /><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-35819170020961345192015-01-19T19:12:00.002+00:002015-01-29T21:48:20.060+00:0068. umieranie i praca w sklepie<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Koleżanka mamy, z którą pracowała
dziesięć lat, miała dwa udary i jest w szpitalu. Póki co roślina.
Jest alkoholiczką. Piła codziennie, pół życia, nawalona
przychodziła do pracy. Moja mama jest załamana.</span></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Pokolenie mojej mamy umiera. Zapija się
na śmierć, bo <i>setkę machnąć to nic złego</i>, bo <i>klina klinem</i>.
Blokuje swoje żyły cholesterolem, bo golonka dobra na wszystko.
Zamienia swoje wątroby w dętkę od roweru, bo<i> piwo to nie alkohol</i>.
Otacza swoje serca tłuszczem ze schabowych, aż przestają bić.
<br /><br />Moje pokolenie też umiera. Skacze z wieżowców, bo
nastoletnie ciąże to wciąż tabu. Bierze garście leków
nasennych, bo nie wytrzymuje presji. Wiesza się, bo nie ma żadnych
perspektyw. Podcina sobie żyły,<i> bo Mark Zuckerberg w twoim wieku
założył fejsa i był milionerem, a ty sobie porządnej pracy
znaleźć nie możesz. </i><br />***<br /><br />Podszedł do mnie klient na
taką odległość, po kilku krokach wstecz (nieskutecznych, on cały
czas się przybliżał, gdy ja odchodziłam) znalazłam się na półce
i wyciągnęłam ramię przed siebie, z wnętrzem dłoni skierowanym
w jego kierunku, aby go fizycznie powstrzymać przed wchodzeniem w
moją przestrzeń. Miałam sporo takich sytuacji. Ludzie uważają,
że jak jesteś pracownikiem sklepu i kobietą, to jesteś własnością
publiczną. Jak jesteś pracownikiem sklepu i mężczyzną, to jesteś
debilem. <br />Tak traktują nas ludzie, którzy podchodzą do nas z
pytaniami typu <i>czy te baterie wejdą do mojej latarki</i>? Od dziś mamy
zgłaszać wszystkie sytuacje, które podpadają pod abuse czy
assault przez formularz do head officu, A. ma nadzieję, że jak te
buce dostaną kilkadziesiąt zgłoszeń dziennie od pracowników,
którym grożono pobiciem lub śmiercią za odmowę dania plastikowej
torebki na gumę do żucia, to to będzie jak kubeł zimnej wody na
głowę.
</span></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-86142675526981559342015-01-08T17:22:00.003+00:002015-01-08T17:22:30.585+00:0067. potok mysli
<br />
<div style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><em>Postgrad study
space, pisane w czasie rzeczywistym</em><br />
Esej. Średnio interesujący, nie związany z moimi studiami w ogóle. 840/4000
słów, deadline za 11 dni. Tick tock.<br />
Dam radę, nie takie imprezy się kładło, jak mawiał anglista z ogólniaka. <br />
Politeness theory w odniesieniu do wywiadów Paxmana z politykami brytyjskimi. <br />
</span>Do you think it is every politician’s responsibility to discourage and
diminish racism?<br />
</span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Wgryzam się w muffinkę (triple choc,
aż wstyd się przyznać) i zapijam kawą. <br />
Well, you do not discourage it.<br />
Drewnianym mieszadłem do kawy wydłubuję z muffinki kawałek czekolady.<br />
This is all airy fairy eye-catching nonsense. <br />
Czemu jestem jedyną osobą, która pisze esej na ten temat, z wszystkie cztery
kopie książki są wypożyczone z biblioteki, żadna przeze mnie? </span>Ludzie są
niefair wobec siebie.<br />
... if you can’t run your own party?<br />
</span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;">Serio, ja nie wypożyczam niczego, co
mi nie będzie potrzebne do eseju. <br />
Would it be okay to be a racist at seventy?<br />
Czy jestem na tyle głodna, żeby zjeść sałatkę? Nie, jeszcze nie, mam dobrych
kilka godzin zanim stąd pójdę, sałatka będzie na później.<br />
</span>I’m just trying to explore the sort of chap you are, Prime Minister,
with respect.<br />
Muszę do toalety.<br />
Is it appropriate to have faith schools?<br />
O, tęcza za oknem. <br />
How do you reconcile it with your Christian values?<br />
</span><span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Jest szansa, że w następnym semestrze
będę robiła praktyczny moduł i esej nie będzie na 4K słów. <br />
What is the difference between you and David Cameron?<br />
Muszę jutro iść do pracy obczaić rotę i zapytać A o urlop. I kupić mydło, w
domu kończy się mydło do rąk. <br />
Is it true that you find yourself slightly intellectually inferior?<br />
<br />
Wracam do pisania, do końca tygodnia muszę mieć 3K słów bez conclusion.</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-34984292373946130842015-01-06T23:35:00.004+00:002015-01-06T23:38:23.302+00:0066. lekcja historii, lekcja o Polsce<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Śniło mi się, że pewnego pięknego
dnia stwierdziłam 'jebać te całe languages i te tłumaczenie' i
poszłam na uniwersytet do Sheffield studiować historię. Tak
naprawdę to nie lubiłam historii, na świadectwie mam dwóję, na
maturze zdawałam geografię. Tak czy owak, w tym śnie, naumiana
historii, wróciłam do Polski nauczać o czasach wiktoriańskich w
Anglii, przekształciłam nawet swój stary pokój w klasę szkolną
z czasów wiktoriańskich a tam gdzie moja mama ma meblościankę
ustawiłam gablotkę z książkami i eksponatami. Mama też w tym
śnie była, niezbyt szczęśliwa z powodu rozpizdu jaki robiłam w
jej mieszkaniu w imię oświaty. Co lepsze, fakty, które
przedstawiałam na prezentacjach w szkołach są poprawne
historycznie, wiem, bo czytałam i bo widziałam w muzeach. <br />Jak
się obudziłam, to wysłałam smsa do E., żeby nie miała
wątpliwości z jakim wariatem przeprowadza się do innego miasta. E.
wydawała się kompletnie niewzruszona tym bajzlem jaki mam w głowie
i zapytała jaka była Polska, gdy w Anglii panowały czasy
wiktoriańskie. <br />Co?<br /><i>Jaka </i>była Polska? Uhm, była końcówka
rozbiorów bo inne <strike>złe</strike> państwa Polskę między siebie podzieliły,
jak smaczne ciacho om nom nom nom, i chyba jakaś wojna była. Tak,
musiała być wojna, zawsze była wojna. <br />Ale E. chce wiedzieć
<i>jaka </i>była Polska, a ja mam w głowie pustkę. <br />Nas nigdy nie
uczono na historii, <i>jaka </i>była Polska, czy <i>jakie </i>było cokolwiek,
były daty bitew do wykucia na blachę <strike>ściągnięcia ze ściąg</strike> i nazwiska generałów,
dowódców i przywódców państw i drzewa genealogiczne władców.
<br /><br />Dziś całkiem na poważnie zrozumiałam, dlaczego miałam
dwóję z historii i zdawałam maturę z geografii. </span></span>
</div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-51746881768150481362015-01-05T20:35:00.003+00:002015-01-05T20:35:36.954+00:0065. brytyjska mentalnosc, decyzja, Irlandczyk i rychle pozegnanie
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;"><i>Poniedziałek, 9 rano, praca</i><br />Nie
lubię tych zmian, bo wszystko ma tendencję do dziania się naraz i
psucia się naraz i ciężko jest to ogarnąć, ale jestem z A., więc
jest fajnie i nie ma stresu. A. jest wyluzowany, ciągle żartuje i
wydaje się mieć wyjebane, ale tak naprawdę trzyma wszystko w
garści. Dostawy oczywiście przyjeżdżają trzy naraz, ta główna
jest dwie godziny za wcześnie, ale wychodzę odebrać. Na zewnątrz
jest pełno śniegu, temperatura poniżej zera, stoję na rampie
dostawczej w cienkiej koszuli, widzę swój oddech jak rozmawiam z
kierowcą. Kierowca ma ciężki akcent z Midlandów, drapie się po
jajach i podciąga opadające spodnie, uparcie twierdząc, że
pieczęć otwierająca <i>wyparowała mu z kieszeni</i>. Znalazłam później
pieczęć w magazynie, pewnie po wyparowaniu z kieszeni
zmaterializowała się na podłodze. <br />Mam pięć palet i trzy do
wyciągnięcia. Wciągam paletę numer trzy, w biurze pojawia się T.,
bez najmniejszego zdziwienia patrzy jak parkuję paletę, <i>alright
love</i>, idę po dwie pozostałe. Przychodzi P.,<i> the driver is really
barmy, innit?</i>, kiwam głową i opowiadam jak pieczęć wyparowała mu
z kieszeni, wymieniamy się znaczącymi spojrzeniami i wychodzę po
ostatnią paletę. <br /><br />Brytyjczycy przepuszczają kobiety w
drzwiach, w środkach transportu zawsze znajdzie się ktoś, kto
pomoże kobiecie znieść walizkę ze schodów, jak pary robią
zakupy to mężczyzna sam bierze cięższe torby (pracowałam trzy
lata na kasie, to się naoglądałam i wiem :P), ogólnie w
większości Brytyjczycy traktują kobiety z szacunkiem i jak
drugiego człowieka, a nie jak mięso wokół cipy, ALE też z tego
partnerstwa wynika to, że nie można być <i>patronising </i>i tu stąpamy
po cienkim lodzie. Kogoś może to oburzać, że nikt z facetów mi
nie pomógł wciągnąć dostawy, ale A. wiedział, że sobie poradzę,
że jestem feministką, poza tym, w gruncie rzeczy jest to moim
obowiązkiem i próba wyręczenia mnie z wciągnięcia niewielkiej
dostawy byłaby <i>patronising</i>. <br />Taka mentalność, można lubić,
lub nie. <br /><br />***<br /><br />Zdecydowałyśmy z E., że nie
przeprowadzamy się do Londynu, tylko do Manchesteru, L. jedzie z
nami, nie jestem pewna czy on o tym wie, ale jeśli nie, to się
wkrótce dowie. Wprawdzie byłyśmy pijane jak świnie jak podjęłyśmy
tę decyzję, ale kiedyś na trzeźwo już sugerowałam Manchester,
czy w ogóle coś na północy, (dwa pozostałe miasta-kandydaci to
Leeds i Liverpool) więc decyzja wydaje się dobra, Manchester jest
strasznie kolorowy, różnorodny, duży i głośny, czyli ma to, co
się chce, żeby było, jak się jest w naszym wieku. <br />Muszę
skończyć studia, napisać dobrą pracę magisterską i dostać
przeniesienie w pracy. Mam motywację bardzo. <br /><br />Ze
smutniejszych rzeczy, to tak pijane i w strasznym stanie wpadłyśmy
na M., melancholijnego Irlandczyka, który chyba po raz pierwszy był
bardziej trzeźwy niż my. M. był materiałem na bliskiego
przyjaciela, ale wybrał inaczej, bo jemu się wydaje, że nie
zasługuje na bezinteresowną przyjaźń. Zawsze traktował mnie jak
młodszą, naiwną siostrę. Poznałyśmy go po nieśmiertelnej
kraciastej koszuli. M. nadal ma zabójczy uśmiech, nadal wpada w
kłopoty, nadal trzyma się z ludźmi, którzy go krzywdzą. Gdy
przetrzeźwiałyśmy i siedząc w łóżku jadłyśmy nieodzowną
pizzę zapijając szklankami wody (kacowi lepiej zapobiegać niż go
leczyć), doszłyśmy do wniosku, że to sposób M. na self-harm,
powtarzalny, przewidywalny, stały. Mam ochotę potrząsnąć M. i
nakrzyczeć, że ma się ogarnąć, że pomimo swojej przeszłości
zasługuje na przyjaźń, że ma przestać otaczać się ludźmi,
którzy są abusive, że Irlandia jest daleko, że tam gdzie mieszka
nie ma the Troubles, że ma przestać marnować swój potencjał.
Może kiedyś. <br /><i>I miss you, bitches. </i><br />We miss you too, M.
<br /><br />***<br /><br />B. ma dość, wyprowadza się do Polski. Znowu.
Myślimy z P.a, że jeszcze wróci, nie wiemy tylko ile razy. Leci za
miesiąc. Bo trawa jest zawsze bardziej zielona po drugiej stronie,
czy jakoś tak. Bo 'ciapate gowna nie beda chodzic ulicami'. Bo każdy
toczy jakąś walkę ze sobą, lub ze światem. <br />Bo szczęście to
pojęcie bardzo skomplikowane.
</span></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-18595872684500222932014-12-29T21:47:00.000+00:002014-12-29T21:47:08.805+00:0064. snieg w Anglii
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Po czterech dniach totalnego chaosu,
rozpizdu i paraliżu komunikacyjnego spowodowanego śniegiem,
Anglikom znudziło się jojczenie i płacz nad dantejskimi scenami
opisywanymi w The Daily Mailu i nastąpił powrót do jako takiej
normalności. <br />Dziesięć centymetrów śniegu doprowadzające
cały kraj do paraliżu było śmieszne dawniej, a nie teraz jak
wchodzę do pracy i mam jedenaście nieodebranych połączeń od
osób, które nie mogą przyjść na zmianę bo wszystkie autobusy
są odwołane. <br />Co nie zmienia faktu, że Wielka Brytania pokryta
śniegiem jest najbardziej malowniczym miejscem na świecie i bardzo
chcę, żeby tego śniegu spadło więcej <3
</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-39264988217251973832014-12-17T12:39:00.002+00:002014-12-17T12:39:26.017+00:0063. przemyslenia
<br />
<div style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span lang="PL" style="mso-ansi-language: PL;"><span style="font-family: Calibri;"><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">Przyszłam do JW
na komputer, jedzenie z kafejki i przemyśleć swoje życie. <br />
Panie z kafejki odgrzały mi moje vege panini i zrobiły hojny czubek z bitej
śmietany na kawie. Zniknął już w windzie na trzecie piętro JW, postgrad study
space. Potrzebuję paliwa do pracy. Wyszłam z domu po ósmej, wracam po
dziesiątej. <br />
<br />
B. i P. się pokłócili, zamiast wigilii u nich widzę się z każdym z osobna na trzy
godziny na lunch w Brumie. Nie jestem w stanie ocenić, kto ma rację, nie chcę
zresztą, pewnie nikt albo obydwoje po trochu. <br />
Powiedziałam B., żeby postarała mniej kierować się emocjami i ochłonąć zanim
wyda krzywdzący osąd.<br />
Powiedziałam P., żeby zamiast krzyczeć i złościć się, zaopiekował się B., bo
przyjaciele powinni się wspierać. <br />
<br />
B. ma doła, bo nie może znaleźć lepszej pracy. Do takiej, jaką by chciała, nie
ma doświadczenia ani kwalifikacji, do jakiejkolwiek jest overqualified. Ona, magister
,wpuszcza tępe dziunie i dresiary do solarium.<br />
P., absolwent prawa, jest na bezrobociu.<br />
Ja, wciąż na studiach magisterskich, toczę codzienną batalię o to, kto zmopuje
podłogę w pracy. <br />
<br />
Witamy w świecie młodych, zdolnych i wykształconych.</span> </span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-77008727787407484702014-12-09T22:42:00.004+00:002014-12-09T22:42:34.549+00:0062. spokojni Anglicy
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">W pracy spokój na poziomie
personalnym, zakopaliśmy topór wojenny, ustaliliśmy, że jesteśmy
w jednej drużynie, J. pokazał ludzką twarz i powiedział, że jest
zestresowany i popełnił kilka błędów w tym jak nas traktował,
ale szczerze chce mieć nas po swojej stronie bo bez nas nie da sobie
rady. R. przeprosił za nazwanie go chujem, ja za to, że z płaczem
uciekłam z cash officu gdy J. podjął próbę rozmowy. <br />Idzie nam
wyjątkowo dobrze, dziś krzyczeliśmy na siebie tylko dwa razy, z
czego tylko raz na shopfloorze i zostałam pochwalona za
merchandising. Jak nie zostanę tłumaczem, to zostanę
merchandiserem, pomarzyć zawsze można.<br /><br />Swoją drogą ja
naprawdę nie wiem, kto wymyśla te bzdury o spokojnych i nieśmiałych
Anglikach, chyba ludzie, którzy poza Londynem nic w Anglii nie
widzieli ;)<br /><br />Poza pracą mam tyle do zrobienia, że popatrzyłam
na sporządzoną wcześniej listę i usiadłam z pudełkiem
twigletsów przed kompem i nie wiedząc od czego zacząć, nie
zrobiłam nic.
</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-57449641675281325162014-11-28T23:26:00.003+00:002014-11-28T23:26:59.691+00:0061. ptsd dwa lata po
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Śniło mi się Valladolid. Dwa lata po
tym jak wyjechałam, nadal mam koszmary o tym miejscu, budzę się
przerażona i doznaję natychmiastowej ulgi, że jestem tu, w
przyjemnie deszczowej Anglii, a nie w sprażonej okrutnym słońcem
Hiszpanii. <br />Śniło mi się, że wprowadziłam się do obskurnego,
zapleśniałego mieszkania w Valladolid, bo poszłam tam na
uniwersytet studiować tłumaczenie techniczne. Rozmawiałam ze
współlokatorką o naszych studiach, po hiszpańsku, pamiętam
zdania, które mój mózg składał w poprawną całość. Nie
pamiętam dlaczego poszłam tam na studia, ale czułam się
nieszczęśliwa, dziewczyna z którą mieszkałam była jeszcze
bardziej nieszczęśliwa i leżała na łóżku płacząc, a ja
robiłam dobrą minę do złej gry i starałam się ją pocieszać,
mówiąc, ze to tylko kilka lat i później będziemy znów wolne i
możemy się wyprowadzić. <br /><br />W Valladolid nauczyłam się być
szczęśliwa. Valladolid pokazało mi, jak bardzo można czuć się
nieszczęśliwym, jak straszne może być moje życie i odkąd
stamtąd wyjechałam zaczęłam doceniać małe rzeczy, które dają
mi szczęście oraz całą moją sytuację tak ogólnie. Nigdy
przedtem nie czułam, że bycie imigrantem jest straszne, że się
tęskni, że jest się wyrzutkiem społecznym, pierwszym celem i
pierwszym podejrzanym. Nigdy przedtem nie czułam, że sprzedałabym
duszę za pint guinnessa w przytulnym Spoonsie wśród przyjaciół,
ani za niezobowiązującą konwersację z lokalsami w pracy.
<br /><br />Doceniam pint guinnessa w Spoonsie wśród przyjaciół.
<br />Doceniam konwersację z miłymi starszymi paniami kupującymi
karmę dla kotów w mnie w pracy. <br />Doceniam miasto w którym
mieszkam, za jego normalność, zwyczajność i
reprezentatywność.<br />Doceniam pogodę, która nigdy nie sprawia,
że cierpię. <br />Doceniam dostępność wegetariańskiego jedzenia.
<br />Doceniam moich szefów, którzy są zajebiści i w gruncie rzeczy
mają wyjebane na to, skąd jestem. <br />Doceniam moją pracę, która
jest ciekawa, różnorodna i w której czuję się
potrzebna.<br />Doceniam lokalsów mówiących nowt i owt i mających
głęboko gdzieś, że ludzie z południa dostają zawału słysząc
ciężki, północy akcent. <br />Doceniam zieloność, brytyjską
faunę i florę, omszałe kamienie, rozległe wrzosowiska, agresywne
fale wściekle smagające brzegi Walii i smukłe sikorki walczące o
jedzenie z puchatymi rudzikami. <br />Doceniam uniwersytet, gdzie
wykładowcy nie wpadają w szał, bo ktoś ma kawę na biurku.
<br />Doceniam brytyjskie jedzenie – nic nie smakuje tak dobrze jak
frytki z octem jedzone rękoma po pijaku w piątkową noc. <br />Doceniam
brytyjskie poczucie humoru, kreatywność i pomysłowość.<br /><br />Kocham
UK i czuję się zadowolona z mojego życia. <br /><br /></span></span>
</div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">
</span></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-57848450791922930002014-11-25T01:05:00.003+00:002014-11-25T01:05:39.939+00:0060. porzadny emigrant
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Po raz pierwszy w życiu miałam do
czynienia do policją. Nie, nie zrobiłam nic złego. <br />W pracy
podszedł do mnie jakiś pan i powiedział, że w piekarni po drugiej
stronie deptaka chyba było włamanie, bo drzwi są otwarte na oścież
i klapka od zamka jest otwarta, a my na pewno mamy krótkofalówkę i
telefon w sklepie i musimy kogoś poinformować. <br />S. złapał za
krótkofalówkę i zawołał <i>city centre ambassadors</i>, ja za telefon i
zadzwoniłam na policję. Przemiła pani wypytała o szczegóły i
powiedziała, że wyślą kogoś na miejsce. Przed policją zjawiła
się ambasadorka, chwilę później radiowóz. Faktycznie okazało
się, że było włamanie. Ambasadorka i policjanci stwierdzili, że
najprawdopodobniej<i> inside job</i>, bo nie aktywował się żaden alarm, i
ktoś miał klucz do rolety. <br />Tak czy owak strach trochę. Na
deptaku jeszcze sporo ludzi, nie było nawet dziewiętnastej, my
dosłownie naprzeciwko otwarci, Subway obok otwarty, betting shop
obok otwarty, nikt nic nie zauważył poza przypadkowym,
niepełnosprawnym zresztą przechodniem, gdy już było po fakcie.
<br /><br />Wieczorem poszłam zanieść listy do innego domu na tej
samej ulicy, listonosz przypadkowo podrzucił je do nas. Miały
pieczątkę HM Revenue & Customs, więc założyłam, że coś
ważnego i adresat może na nie czekać.<br /><br />Gdybym była w swoim
kraju, to po dzisiejszym dniu mogłabym powiedzieć, że jestem
porządnym obywatelem, a tak to przynajmniej jestem porządnym
emigrantem!</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-11811777766818925802014-11-15T19:52:00.005+00:002014-11-16T00:02:23.054+00:0059. shared house<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Większość normalnych osób jak wraca
urżnięta do domu w piątkową noc, to siada gdzie popadnie, kończy
jeść brudnego kebaba zakupionego w podejrzanym miejscu, wypija
szklankę wody, wpełza do łóżka i pomimo dokuczliwych
helikopterów (u nas się mówiło samolociki) zasypia jak niemowlę.
<br />Współlokator E., zwykle pozujacy na cynicznego twardziela,
grał po pijaku na gitarze o trzeciej nad ranem i śpiewał smutne
piosenki w stylu Johnny Casha. Było to nawet przyjemne, bo o dziwo
szło mu nieźle i ukołysało mnie do snu, aczkolwiek jeśli wybryk
powtórzy się dzisiejszej nocy to urwę mu łeb przy samej dupie, bo
mam jutro na rano do pracy.
</span></span></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3000013483107361177.post-15735561856660846352014-11-13T23:22:00.000+00:002014-11-13T23:22:06.154+00:0058. afera o mopowanie podlogi ciag dalszy
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: small;">Saga pt. <i>nie będę mopować podłogi </i>w
pracy trwa i właśnie weszła na nowy level. <br />Przypadkiem wyszło
na jaw, że na moich zmianach pozwalam tym osobom, co się o to
kłócą, nie mopować podłogi i znajduję im inne zajęcia. Podłoga
zawsze jest zmopowana, bo ci co się nie kłócą mopują razem ze
mną.<br />Dowiedział się J. <br />Mam zakaz mopowania podłogi. <br />Inni
supervisorzy mają informować J. czy mopowałam podłogę czy kazałam
to zrobić pracownikom. <br /><i>You're their boss! They do as you say!
You need to learn that, for fuck's sake!</i><br />Wiem, że jeśli zdarzy
mi się zmopować podłogę, to inni supervisorzy będą mnie kryć,
ale nie o to chodzi. J. nie zależy na tym, żebyśmy na siebie
donosili, czy w ogóle o to, żebym nie mopowała podłogi, tylko
żebym przestała dawać sobie włazić na głowę. <br /><br />W gruncie
rzeczy to nie wiem co by się stało, gdybym zmopowała podłogę, i
J. by się o tym dowiedział, bo nie sprecyzował. <br />Nie będę
sprawdzać.<br /><br />No, to mamy aferę wokół kawałka mokrej szmaty
na kiju. Niektórzy powinni sobie znaleźć jakieś prawdziwe
problemy, a nie wymyślać takie z dupy :s </span></span><br /><br />
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/13100782303771725223noreply@blogger.com0